Sa pagtatapos ng taon (karugtong)

Bumalik ako sa loob.. matutulog na daw siya, hindi pa daw ba ako uuwi.. Sabi ko sige magpahinga ka na lang muna, okay lang ako dito sa baba…Sige na umuwi ka na, ang muli niyang sambit… Lumabas ako muli, pero sa pagkakataong ito pinagsaraduahn na niya ako ng pintuan..wala na ako nagawa pa. Naghintay ako sa terrace, nag babakasaling muli niya akong papasukin. Lumipas ang ilang minuto… wala parin. May mensahe sa Cellphone ko, nag text pala siya…”Andiyan ka pa umuwi ka na”.. Nahabag ako sa sarili ko ng mga sandaling iyon.. Naalala ko ang aking mga kapatid na dapat ay kasama kong nagdiriwang, subalit ipinagpalit ko ganitong sitwasyon…

Kapiling ko ang mga gutom na mga lamok habang naghihintay ng oras.. habang kasalo ko ang mga malulungkot na awiting nag mumula sa aking cellpone… Hayz, isang oras na pala ang nakalipas, halos busog na ang mga lamok na kanina pa nag pipiyesta sa aking katawan..

Isang oras pa muli ang matiyaga kong pinalipas… sa pagkakataong ito minabuti ko nang umalis… nag bakasakaling mayroon na akong masasakyang pauwi…subalit wala ni isa man akong makita sa daan.. tahimik…nakabibingi…tanging malamig na simoy lang ng hangin ang siyang matiyagang dumamay sa aking paglalakad…Tanging mga bakas ng isang masayang pagdiriwang ang siya na lamang nagkalat sa daan….

Habang nilalakbay ko ang daan pabalik sa amin, naalala ko ang sinabi niya…”ikaw lang ang tanging pinapunta ko dito sa bahay, ikaw lang gusto ko makasama ngayong gabi. Sabay nating sasalubungin ang bagong taon”… Hayz, ang saya sana… Nang dahil lang sa mga text messages na kangyang nabasa, nag bago ang lahat…

Kasalanan ko ba? Marahil nga… Naging open naman ako sa kanya. Ang problema hindi niya kayang sabihin ang tunay niyang nararamdam sa akin…..

Maliwanag ang dahilan..nagselos siya….