Sunday, October 31, 2010

5 Signs your BOYFRIEND is CHEATING

A cheating boyfriend can cause tension in any relationship. Everyone hopes their partnership is built on trust, but what happens when that bond is broken and you suspect your boyfriend is cheating? Here are a few signs:

1. Suspicious Computer Activity
These days, it's easy to meet men in chat rooms, forums or on instant messenger. Have you seen a suspicious name in your IM window or an unknown chat site in your browser history? A little digging can go a long way. Be careful trying to be a super snooper, though, and give your man space. It's just as easy to meet friends online as it is love interests. Your partner may just be reaching out for other gay people to talk to.

2. Sudden Changes in Schedule
Some men may be spontaneous, but most of us keep a set schedule or standard routine in some form or another. This is especially true for day-to-day activities. Has your man's routine suddenly changed without you knowing why? Did his working hours increase or does he have a new gym schedule? Things often change in our lives. In turn, we decide to try and impress our bosses by working overtime or resolve that it's finally time to get into shape. But what raises suspicion is how these changes are communicated to you. Was the decision made without your input? Was there an attempt to include you? Are there any signs of progress?

3. Emotional Distance
It's normal for the intensity of your relationship to decrease after you've been together for a while. There may have been a time when you couldn't bare to leave each others' sight and now you both enjoy your time alone. This isn't a sign that he is cheating, only that the relationship is starting to settle into a loving and comfortable phase. Nonetheless, take note of any emotional distancing. Has he stopped listening or laughing? Does he seem distant or spacey, almost as if he's preoccupied? Take note if your partner is there physically, but not quite "there" mentally.

4. Less Time Together
Just as the intensity of a relationship dwindles slightly over time, so may the time you spend together. But spending less time with each other shouldn't be confused with spending no time at all. Don't react too swiftly. Who knows, his company may be ready to close on a huge deal and they need him around the clock. Or there may be some other legitimate circumstance that demands his attention. Many huge time commitments like these don't last for long periods of time and make sense. He may be working 14 hour days, but does he also leave home on weekends? Look for the unreasonable and unexplainable time commitments.

5. Instinct
Mom always said follow your instincts and this is a time when that motherly voice can come in handy. If your gut tells you that something is wrong or that some other guy has captured your man's attention, then go with it. But take caution with how far you follow these feelings. Ask yourself if they are legitimate concerns or if you yourself are lacking trust.

These tips aren't meant to turn your trusting relationship into a game of hide and go seek and there are always exceptions. Trust first, but don't ignore the warning signs. If there are just too many inconsistencies for comfort, then communicate them to your man directly. Don't let him hear of your suspicions from a friend. Also, try not to be accusatory. Simply tell him how his behavior makes you feel. He may be dealing with other issues that have nothing to do with cheating on you with another man. 
 
 

Saturday, October 23, 2010

My Love is Here 5

Panatag ang gabi. Hindi alintana ang nagbabadyang pagluha ng langit. Maliban na lamang sa malamig na paghaplos ng hangin na animoy idinuduyan ka sa katahimikang handog ng pagpikit ng iyong mga mata. Dala ni Camhi sa kanyang panaginip ang dalisay na pangarap na sa muling pagmulat kasabay ng bukang liwayway ang isang bagong umaga sa kabila ng mga dagok na kanyang mga pinagdaanan.
At ngayon sa loob ng mahabang araw na dumaan, haharapin niyang muli ang bagong umagang puno ng pag-asa? Kung nakaya niyang mapagtagumpayan ang mga kalungkutan at mga masasalimuot na pangyayari sa kanyang buhay, haharapin niyang muli ang bukas na may katatagan at walang takot anuman ang dumating pagkat ang lahat na itoy lilipas din. Nalalaman niyang ang pananalig sa kanyang puso ang siyang magbibigay ng katatagan upang ipagpatuloy ang araw na darating.
Subalit, magagawa lang niya ito kung wala na ang mga galit at sama ng loob na naipon sa kanyang dibdib – handa na siyang makalimot at magpatawad.
-------
“Magandang umaga po. Tita. Andiyan po ba si RD, pwede ko po ba siyang makausap?”
“Matagal ka na niyang hinihintay, alam kasi niya na darating ang araw na mapapatawad mo rin siya at muling kakausapin at natutuwa ako at nandito ka ngayon.”
“Sa mga nangyari po sa akin, sa amin dalawa, marami akong natutunan at isa na dito ang magpatawad. Mahirap kasing ikulong sa puso at damdamin ang mga bagay na magsisilbi lang balakid to moved on.”
“Wala na siya dito sa bahay. Pero huwag kang mag-alala punpuntahan ko siya ngayon, at alam kong masisiyahan siya sa pagbisita mo.”
“Saan po ba siya nandoon ngayon?”
“Halika samahan mo ako.”
-------
Habang nakasakay siya kasama ang Mommy ni RD ay hindi niya maipaliwanag kung bakit bigla nalang siyang nakaramdam ng kaba at may kung anong malamig na hangin ang bumalot sa kanyang katawan na nakapagpataas ng kanyang mga balahibo.
Gusto niyang basagin ang katahimikan sa loob ng sasakyan, pero tila yata natuyo ang kanyang laway at hindi siya makapagsalita. Ganoon din ang Mommy ni RD na parang may gustong sabihin at ipagtapat sa kanya subalit mas pinili na lang nitong manahimik.
Hanggang sa papalapit na sila sa kinaroroonan ni RD. Mas lalo siyang nagtaka at kinilabutan ng pumasok ang sasakyan sa loob ng Manila Memorial Park. Hindi niya maiwasan magtanong sa kanyang sarili kung ano ang ginagawa ni RD sa lugar na iyon. Upang tanggalin ang kutob na nararamdam niya ay inisip na lang niya na meron itong dinadalaw dito.
“Nandito na tayo” ang sabi ng mommy ni RD pero wala siyang nakikitang ibang tao maliban sa kanilang dalawa.
“Tita sigurado ba kayong nandito siya” ang pagaralgal niyang tanong.
“Oo, malapit mo na siyang Makita.”
Kaunting lakad pa ay narating nila ang isang puntod. Dito na nakumpirma ni Camhi ang kanyang kinakatakutan at lalo pang lumakas ang kaba sa kanyang dibdib. Hindi siya makapagsalita, nanginginig ang kanyang katawan.



++++++++++++++++++++++
In loving Memory of:
RAYMOND DAVE D. ALVAREZ
December 1, 1988 – October 20, 2010
“Our Love is here for You”
+++++++++++++++++++++++



“Alam mo ba kung gaano ka niya kamahal?” Handa niyang ialay ang kanyang buhay para sa’yo at handa niyang ipagkaloob kahit ang kanyang mga paningin upang muli kang makakita. Natakot siyang ipaalam ang tunay niyang kalagayan na kahit sa amin ay inilihim niya,nang matagal higit lalo sa iyo dahil ayaw ka niyang makitang nasasaktan. Subalit iba ang itinadhang mangyari.

Wala siyang pinagsisisihan, at alam kong Masaya na siya sa kanyang kinaroroonan ngayon – sa piling ng Dakilang Lumikha.”

“Subalit paano po nangyari na sa kanya galing ang mga paningin ko”

“Noong naka-schedule kang maoperahan, ilang araw na lang ang kanyang itatagal. Kung naaalala mo napostponed ang dapat sanang araw ng operasyon mo, dahil nakiusap siya kay Doctor Aguinaldo na noon ay nakakuha na ng cornea mula sa isa niyang pasyente na namatay mula sa pagkakahulog sa ikaapat na palapag ng kaniyang tinutuluyang condominium.”

“Ipinagpaliban ni Doctor Aguinaldo ang iyong operasyon dahil nangako siya sa anak ko  na natutuparin niya ang kahilinginan nito.”

At bago siya tuluyang nawalan ng hininga wala siyang ibang bukang bibig kungdi ikaw..   At nais niyang malaman mo na MAHAL NA MAHAL KA NIYA.”

------

Hindi niya napigilan ang pagdaloy ng luha sa kanyang mga Mata. Gusto niyang sumigaw at sabihin sa kanya kung gaano din niya ito kamahal, Mahal na mahal niya si RD. Tila nauupos na kandilang napaluhod si Camhi sa lupa. Humagulgol na hinawakan ang lupang nakatabon sa puntod ng lalaking kanyang pinakamamahal. Tila naman nakisama ang panahon sa kanyang pagdadalamhati at pumatak ang ulan. Patuloy siya sa mahinang paghagugul. Itiningala niya ang kanyang mukha sa langit habang ang mga luha ay sumasabay sa agos ng ulan sa kanyang mukha, ipinikit ang kanyang mga mata at sinabing…

"My Love will always be here for you…”

-wakas-


Thursday, October 21, 2010

My Love is Here 4


Nabalutan ng lubos na kasiyahan ang nananamlay na pangangatawan ni RD nang marinig niya ang balitang nagkamalay na si Camhi.  Sa awa ng Panginoon ay dininig nito ang kanyang panalangin na sana bago man lang siya tuluyang mawalan ng hininga ay malaman niyang nasa mabuti na itong kalagayan. Subalit ang kasiyahang nadarama ay mabilis na pinawi ng isa pang balita na kanyang nalaman – ang pagkabulag nito.

“Doc, may pag-asa pa ba siyang makakita?”

“There’s nothing to worry about Mr. Altarez, kailangan lang niyang makahanap ng isang corneal donor upang maibalik ang pagkawala ng kanyang mga paningin.”

“Eh, may nahanap na ba siyang donor?”

“Sa ngayon ay wala pa pero hindi kami tumitigil sa paghahanap”

-----

Tanggap na ni RD na hindi na siya magtatagal. Ramdam niya ang pagpapahirap na ibinibigay ng kanyang karamdaman. Para siyang nauupos na kandila sa bawat pagdaan ng mga araw pati ang pagpapa-chemo niya hindi na niya ipinagpatuloy pa. Handa na niyang lisanin ang mundong kanyang ginagalawan.

“Doc, gusto ko sanang idonate ang aking mga mata.”

“Iyan ba talaga ang gusto mo?”

“Ako ang dahilan ng kanyang pagkabulag, kaya’t gusto kong ibalik sa kanya ang bagay na nawala sa kanya, iyong lang ang alam kong tama Doc.”

“Napakabuti ng intensiyon mo, pero hindi pa natin puwedeng gawin ngayon ang nais mo”

“Bakit Doc”

“Because we can only do the procedure on the deceased person Mr. Altarez”

“Hindi narin naman ako magtatagal Doc, bakit pa natin pagtatagalin?”

“I’m sorry Mr. Alterez magagawa lang natin yan when the time has come pero sa ngayon ang tanging magagawa natin ay maghintay ng possible donor para sa kanya”

....(interruption)

Paging Doc. Aguinaldo, paging Doc. Aguninaldo please proceed to the Emergency Room>>

-------

“Friendship magandang balita, nakausap ko si Doc. Aguinaldo kanina and guest what.”

“What”

“Iyong pasyente ni Doc. Aguinaldo kahapon na nahulog daw from 4th floor ng isang condominium – he’s dead”

“Eh ano naman ang kinalaman ko sa kanya”

“Eto nga friendship, nagtataray ka  naman agad diyan eh.. napag-alaman ko na ido-donate daw ng pamilya ng namatay ang mga mata nito at ikaw agad ang naisip ni Doc. Aguinaldo na maging recipient  nito.”

“Talaga friendship makakakita na ulit ako.”

“Magtiwala ka lang.”                                                                                               

-----

After the operation…

“Sige, dahan-dahan mong imulat ang mga mata mo… Ano ang nakikita mo?”

“Friendship nakikita na ulit kita, kaya lang Doc medyo blurry ang tingin ko.”

“Normal lang,yan nag-aadjust pa ang iyong mga paningin. Iwasan mo lang mapagod ang mga mata mo, siguro after a couple of days or two, back to normal na ang vision mo.”

“Thank you Doc.”

“Huwag mo lang kalimutang bumalik, for a check-up.”

“Doc, pwede ko bang malaman kung kanino ako dapat magpasalamat?”

“I’m sorry, pero nakiusap sa akin ang pamilya ng donor na huwag nang ipaalam ang kanilang identity but I’m sure masaya sila sa naging desisyon ng anak nila.”

-----

“Friendship after everything you’ve been through kailangan i-celebrate natin ang pangalawa mong buhay.”

“Tama, kaya samahan mo ako.”

“Saan?’

“Sa Chapel… Una kailangan kong magpasalamat sa Kanya dahil hindi niya ako pinabayaan. Pangalawa, pinagkalooban pa Niya ako ng bagong paningin. Pangatlo, hindi man ako nakapagpasalamat sa mga taong tumulong sa akin, ipapanalangin ko nalang sa Panginoong ang kanilang kaligtasan”

“Maitanong ko lang friendship, paano si RD kakausapin mo pa ba siya?”

“I don’t know.. I really don’t know..”

“Ay naku, alam mo sa sagot mong yan.. Mahal mo parin siya noh?”

“Although I say I hate him now, I still love him and ’ll be missing him..”

(tatapusin)

Thursday, October 14, 2010

My Love is Here 3


Sinisisi ni RD ang kanyang sarili sa malubhang sinapit ni Camhi. Hindi niya inaasahan na hahantong sa ganito ang nais sana niyang pakikipaghiway sa kasintahan. Kaagad siyang pumunta sa hospital kung saan ito dinala. Kahit pa pinahihirapan siya ng pag-atake ng kanyang sakit ay pinilit niyang makarating upang damayan ang kanyang pinakamamahal.

-----

Lumipas ang halos tatlong linggo ay hindi pa rin nagkakamalay si Camhi. Samantalang unti-unti na ring iginugupo ng kanyang karamadaman si RD at sa huling pagkakataon ay muli siyang nagpaalam sa minamahal. Mahigpit ang hawak niya sa mga kamay nito. Pakiramdam niya kasi ay hindi na siya magtatagal. Hindi naman niya maatim na magisnan siya ni Camhi na halos naghihingalo na at nakikipaglaban sa kanyang huling hininga. Nais niyang maalala siya nito gaya ng una silang nagkakilala.

“Paalam aking mahal.” Ang garalgal niyang bulong sa kanyang minamahal.

Akmang tatalikod na sana si RD ng mapansin niya ang mga namumuong luha sa gilid ng mga mata ni Camhi. Dumaloy ito sa tenga at bumagsak sa unan. Lalo siyang nahabag sa sinapit nito ngunit hindi na niya ito alintana. Dinampot niya ang kanyang bag at tuluyan ng lumisan…

-------

Matapos ang mahimbing na pagkakaidlip – sa loob ng halos isang buwan ay muli siyang nagkamalay Subalit Isa pang masamang bangungot ang naging dagok kay Camhi. Nang magkamalay siya ay hingi na siya nakakakita pa. Tinamaan ng mga bubog ang kanyang mga mata.

Hindi mapatid ang mga luhang dumadaloy sa kanyang mga mata. Hindi niya matanggap kung bakit nangyayari sa kanya ang lahat ng ito. Ang tanging kasalanan lang naman niya ay nagmahal siya ng totoo.

Nang dahil sa KANYA….

Sinisisi niya si RD at kung maaari lang huwag muling maglihis ang kanilang mga landas dahil hindi niya alam kung ano ang puwede niyang gawin dito. Subalit maaring hindi na nga ito mangyari, dahil bulag na siya at tanging si RD lang ang sinisisi niya dito.

-------

Tanging isang corneal transplant lang ang maaaring magpanumbalik sa nawalang paningin ni Camhi.

Matapos ang ilang buwang paghahanda at paghahanap ng eye donor, ay sumailalim na si Camhi sa operasyon. Sa tulong ng isang misteryosong tao ay muli niyang makikita ang kagandahan ng mundo. Isang mundo na wala na RD, na siyang naging dahilang ng mga pagsubok na ito sa kanyang buhay.

Sa awa naman ng Diyos ay naging matagumpay ang isinagawang corneal transplant para kay Camhi. Hindi na makapaghintay ang kanyang pananabik na muling masilayan ang pagsikat ng araw at ang kagandahan ihahain nito. Ang pag-sikat muli ng isang umagang puno ng mga bagbabago at  pag-asa. 

-----

Kinakailangan pa niyang manatili sa hospital sa loob ng dalawang araw, bago tuluyang tanggalin ang mga pads sa kanyang mga mata. Ito ang sandaling kanyang pinaka-iintay. Ang sandaling muli siyang makakakita.…

(itutuloy)



Monday, October 11, 2010

Berday!!!


Lord, let this feast of my birth be a reminder to me of all the gifts and blessings I have received from You this day and all the days of my life. On my day of celebration, I thank you for my life and all of my blessings and ask for another year filled with Your presence in my life that I may continue to grow in your love.

Gracious God, I thank You for enabling me to celebrate my birthday. Lord You have been good to me all these years and I thank You for all the blessings I have received but especially for life itself.

Creator God, I do not know what lies ahead for me this year. Yet I know that You are holding my future in Your hand. Let my ways be pleasing to you. As You have promised, be with me, Lord. Grid me with Your strength and grace so that I can live for Your light. Enable me to draw closer to You that I may walk in your peace and be the creative and loving person that you intend for me to be. I ask this and all things in the sure and certain knowledge of your love for me and for all your people. Amen.

Friday, October 8, 2010

My Love is Here 2


Naging malimit ang pagsakit ng ulo ni RD. Noong una hindi niya ito inaalintana, tinitinis niya ang bawat pagsakit nito hanggang sa ito ay mawala. Subalit sa paglipas ng mga araw ang simpleng sakit ng ulo ay halos hindi na niya makayanan. Daig pa niya ang nakikipagdigma sa bawat oras na ito ay aatake.

Nahihirapan siyang huminga ng umagang makikipagkita sana siya kay Camhi, sinabayan pa ito ng matinding pagsakit ng kanyang ulo. Hindi na niya nagawang ipaalam kay Camhi ang kanyang kalagayan sa halip ay minabuti niyang kumunsulta na sa isang espesiyalista upang matukoy ang dahilan ng malimit na pagsakit nito.

Hindi siya makapaniwala sa kanyang nalaman. Daig pa ang binuhusan ng malamig na tubig ang kanyang buong katawan matapos sabihin ng doctor na may tumor siya sa utak at dahil na rin sa CT Scan kung kaya’t nadiskubreng malignant stage na pala ang kanyang kanser sa utak.

Hindi pa rin siya makapaniwala, hindi niya matanggap na malubha na pala ang kanyang sakit. Kinailangan niyang humingi ng second opinion. Maaring nagkamali lang ang doctor na tumingin sa kanya. Subalit lalo lang niyang napagtanto ang katotohanan na hindi na siya magtatagal. Bilang na ang kanyang araw. Masuwerte na raw na umabot pa siya ng hanggang dalawang buwan.

Milagro ang kailangan niya upang malagpasan ang dagok na ito. Hinang-hina siya nang makauwi siya sa bahay. Gaano ba kabilis ang takbo ng oras? Dalawang buwan? Paano ang aking mga mahal sa buhay? Paano ko haharapin ang nalalabing araw sa buhay ko? Makukuha ko pa bang maging masaya? Ang samu’t saring tanong na ngayon ay gumugulo sa isip niya.

Isa pa sa kanyang pangamba ay ang pangako niyang hindi niya iiwan si Camhi. Subalit paano niya matutupad ang binitiwang pangako. Dalawang bagay ang kanyang pinag-iisipan. Una, ipagtatapat niya sa kanyang pinakamamahal ang kanyang sitwasyon at pipiliing maging masaya sa piling nito hanggang sa dumating ang araw na siya ay lumisan.  Pangalawa, itago ang kanyang tunay na karamdaman at upang maisakatuparan ito ay kailangan niyang isakripisyo ang kanilang relasyon. Iiwan niya si Camhi upang hindi na nito masaksihan ang araw-araw niyang paghihirap.

Masakit man sa kanyang damdamin pinili niyang ang pangalawa mas gusto niyang magpaalam kay Camhi na nasa maayos pa siyang kalagayan at hindi kinakaawaan. Buo na ang kanyang desisyon kaya’t sa huling gabi na sila ay magkasama mahirap man sabihin ay pinanindigan niya ang kanyang ninanais.

“Babe, hinidi ko alam kung paano ko sasabihin sa’yo ito. (halos bumara ang boses niya sa pagsasalita, waring ayaw lumabas ng bawat katagang kanyang iuusal) Kailangan na kitang iwan”

“Ano ang sabi mo, nagbibito ka ba?”

“Sorry pero I don’t love you anymore”

“You don’t love me anymore??? Pero Bakit?

“Dahil hindi ko kayang tuparin ang pangako ka sa’yo. I’m sorry”

“Ganon lang bang kadali para sa’yo ang iwan ako? Ang babaw naman yata, tapos sasabihin mo na you don’t love me anymore.. Damn” “Akala ko kilala na kita, akala ko iba ka sa lahat ng lalaking nakilala ko, but I thought wrong, you can’t keep the promises you made the “Promises of eternal love” … Fuck You.. How I wish you were DEAD you lying, prying bastard, I wish you were DEAD..”  

Masama ang loob na iniwan niya si RD. Mabilis niyang pinaandar ang kanyang sasakyan hanggang sa…..  [CAR CRASH]

(itutuloy)

Sunday, October 3, 2010

My Love is Here

Malakas ang buhos ng ulan habang binabagtas ni Camhi ang kahabaan ng  Roxas Boulevard. Mabilis ang pagpapatakbo niya ng kanyang minamanehong Chevrolet Corvette na para bang makikipagkita kay kamatayan. Parang sasabog ang kanyang dibdib sa sama ng loob. Hindi niya namalayan, pumapatak na ang luha sa kanyang mga mata.. Kasabay nang pagbuhos ng malakas na ulan ang walang humpay na pagdaloy ng kanyang mga luha. Hindi niya namalayan na may makakasalubong pala siyang isang rumaragasang Van. Huli na upang ito ay kanyang maiwasan.

Ambulance Siren

“Stretcher! Stretcher!”

“Check his vital signs!”

***

Paging Doctor Aguinaldo, paging Doctor Aguinaldo, please proceed to Emergency Room…

Halos nag-aagaw buhay na siya dahil sa tindi ng kanyang pagkakabangga. Mabuti nalang at kaagad siyang nadala sa pinakamalapit na hospital upang mabigyan ng paunang lunas. Gayon pa man, hindi pa rin siya kumikilos, wala pa rin siyang malay.

Ulila na siyang lubos. Ang kanyang mga kapatid ay may kanya-kanya ng mga pamilya at sa ibang bansa na naninirahan. Tanging siya na lang ang naiwan dito sa pilipinas dahil sa kanyang kagustuhan. Ang kanyang kaibigan lang na si Allan ang itinuturing niyang malapit na masasandalan sa tuwing siya’y nadarapa. At gaya nga sa sandaling ito si Allan ang nasa kanyang tabi upang siya ay damayan.

***

“Sino po ang kamag-anak ng pasyente?”

“I’m his friend doc. How’s the patient?” tanong ni Allan.

“I’m sorry to tell this, but the patient is in coma. It seems malakas ang pag salpok sa’kanya ng Van, and we need to do some examinations para malaman natin kung nagkaron sya ng internal hemorrhage.”

“Please Doctor, do all the needed examinations.”

***

Hindi namalayan ni Allan na nakatulog na pala siya sa pag-hihintay.

“Sir,?” tapik sa kanya ng doktor. “Nailipat na po ang pasyente sa isang private room. At nakuha na rin namin ang result ng kanyang mga examinations, based sa X-ray nya, wala naman syang fracture sa skull, at sa tindi ng aksidente nya, himala po na wala namang negative findings sa kanyang CT-scan. Maliban sa mga pasa wala naman na pong ibang findings sa pasyente. Maybe due of the accident, nagkaron ng trauma sa kanya mentally kaya he’s now in the state of comatose.” Sa sinabing yun ng doktor ay nabuhayan si Allan ng loob.

“Ga’no po sya katagal sa ganyang kondisyon Doc?”

“We’ll never know Sir. Maybe a week, or months or even years.”

Years???

Itinuro lang ng Doctor kay Allan kung saan room nila inilipat si Cahmi at umalis na din

Nilapitan ni Allan ang kaibigan. Kinausap niya ito at umaasang maririnig siya nito kahit na nasa ganoon kalagayan.

“Friendship, sana naririnig mo ako. Lumaban ka, huwag kang susuko. Hindi pa ito ang katapusan ng mundo, marami ang nagmamahal sa’yo. You don’t deserved this kind of shit, lalake lang ‘yon. Huwag kang magpakatanga. Patunayan mo sa kanya na siya ang nagkamali sa ginawa niya sa’yo. Be strong..”

***

Humahangos na dumating si RD sa hospital.

"Nurse may pasyente bang in-admit dito kanina, yung galing sa aksidente sa Roxas Boulevard?

"Meron po, dalawa po 'yong dinala dito. Sir, ano po bang pangalan ng hinahanap nila?

"Camhi"

***

Pagpasok ni RD sa kwarto ay parang unti unting dinudurog ang puso nito sa nakikitang kalagayan ng taong pinakamamahal niya. May kung anong apparatus ang nakasaksak sa katawan ni Camhi. Maga ang mukha, may mga pasa at nakabenda ang ulo dahil sa natamong sugat.

"Ano ang ginagawa mo dito. Ang kapal naman ng mukha mong magpakita pa dito."

"Please, hindi away ang ipinunta ko dito. Kailangan niya ako."

"So, kailangan ka niya, ganoon ba? Ikaw kaya ang dahilan kung bakit nandito ngayon ang kaibigan ko."

"Please"

Wala na rin gawa si Allan kung hindi pabayaan na lang si RD. Wala rin namang maitutulong kung ipagtatabuyan niya ito.

***

Habang lumalapit si RD sa gilid ng kama na kinasasadlakan ni Camhi ay hindi niya mapigil ang pagpatak ng kanyang. Umupo siya sa upuan sa gilid ng kama, nanginginig ang mga kamay nito habang inaabot ang mga kamay ni Camhi na walang pakiramdam.

“Babe I’m back…” pagsisimula nito.. I know I’ve hurt you so much when I choose to leave. Kahit ayaw mong pumayag, umalis parin ako..

“I don’t know kung naririnig mo ako babe, pero ang sabi nila, kahit nasa comatose stage daw ang isang pasyente, naririnig daw nila ang mga mahal nila sa buhay. Babe andito na’ko oh… hindi na kita iiwan… please gumising ka na…”

(itutuloy)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...