Everything was packed and ready to go... It was a 1 and a half hour travel from Cavite to Batangas port. We left the car at the port’s parking lot and we had to pay P240/per day for the parking. We went to the ticket booth to buy our tickets for the trip which cost about P400+/per person round trip. We also had to pay for environmental tax amounting to P50, for the terminal fee, we had to pay P30/person.
We boarded the boat and after 1 and a half hour travel on water, we reached our destination: White Beach, Puerto Galera. We rented a house with 2 family rooms but the sad part was there is no electricity until early evening. We spent the day roaming the shore take pictures and enjoying the beauty of Galera.
Also on the first day, I experienced snorkeling for the first time. We rented a boat to bring us to the Coral Garden. We had to pay P200/per head for the guide boat to move us around. The activity lasted for almost 2 hours.
After, we went to the next island to have our lunch and spend the rest of the day swimming and bonding.
It was a tiring day. Some of us were not able to get some sleep because, they went to one of the bars around and watch fire dancing and got to taste the famous “Mindoro Sling” — a popular cocktail drink that is served with slices of apple.
On the following day… again, swimming to the max, picture taking, picture taking and more picture taking.
Everyone was enjoying but we had to call it a day. It was time for everyone to go back home.
“Hindi nakakatuwa”… “ Hindi na kayo nakakatuwa”… SHIT!! Sabay talikod at mabilis ang hakbang na tinungo ang kuwarto sa itaas upang magkulong… binalak kong umalis kaagad pero nagdalawang isip muna ako dahil ayokong sa sandaling iyon ay mapigilan pa nila ang aking pag-alis kung kaya’t minabuti ko na magkulong na lang muna at maghintay ng pagkakataon na umalis na hindi nila napapansin..
“Hindi nakakatuwa”… “ Hindi na kayo nakakatuwa”… DAMN SHIT!! Ito ang mga katagang binitiwan ko nang ako ay nag walk-out sa aming supposed to be a pleasant night swimming in Los Baños, Laguna, May 16, 2009.
Isang taon na pala ang mabilis na nakalipas, halos hindi ko na nga naaalala - ngayon na lang siguro dahil sa walang kwentang kuwentohang pampalipalipas oras tungkol sa walk-out .
-----
Flash back…
Masaya ang lahat. Nagtatawan at walang tigil na nagbibiruan sa loob ng sasakyan habang binabaybay ang daan patungong Los Banos kung saan kami ay mag na-night swimming. Pagdating sa resort ay tuloy pa rin ang gasuhan habang ang iba ay abala sa paghahanda ng mga mga gamit at pag aayos ng aming pagsasaluhang hapunan. Samantalang ang iba ay abala na sa pag birit sa videoke..
Hindi pa halos lumalalim ang gabi, halos mag dadalawang oras pa lang ang nakalilipas simula ng dumating kami ay inumpisahan na nila akong asarin. Hindi naman ako pikon (konti lang). Okay lang naman sana, ang hindi ko lang talaga nagustuhan ay ang mga binabalak nila na mapahiya ako. Halos lahat sila, hindi man sila nagsasalita ay hindi naman maitatago ang kapilyuhang nagtatago sa kanilang mga mata.
Sinabi kong ayoko na, pero parang bingi sila o siya na pasimuno nito. Nasagad ang pagkapikon ko. Hindi ko naiwasan pumutok ang pinipigil kong inis. Hindi ko naiwasang mapatid ang lumuluwag kong pisi..
Ayaw ko sanang makapagbitiw ng hindi magandang salita pero sila ang nagtulak sa akin para sabihin ang mga katagang iyon.
Hindi naman kasi ako sumama upang gawing pulutan, upang gawing katawa-tawa, upang mapahiya. Hindi lang sa kanila pati na rin sa aking sarili.. Hindi ko iyon matatanggap.
-----
Alas tres na ng madaling araw, halos ang lahat ay nag papahinga na sa kani-kanilang mga silid maliban sa isa, dalawa, tatlong patuloy na bumibirit sa pag kanta..
Buo na ang plano ko. Aalis na ako. Dahan-dahan akong bumaba ng hagdanan. Sa ibaba ay masaya pa ring nag kakatuwaan ang tatlo, parang may nagsasabing huwag ko nang ituloy ang binabalak ko at sabayan nalang silang kumanta habang umiinom ng mainit na kape.
Pero hindi.
Hindi pa ako handang harapin ulit sila. Gusto ko munang palipasin ang ilang araw bago ko sila ulit pansinin..
-------
Nag-aagaw pa ang dilim sa labas. Mahaba-haba din ang nilakad ko palabas ng subdivision hanggang sa marating ko ang sakayan ng dyip pauwi..
-------
After almost two hours ay nakarating ako ng maayos sa bahay… Thanks God for making me safe..
Naglalakad ako pauwi galing sa panonood ng liga ng basketball sa plaza nang –
“Pssst…pssst”
Nilingon ko kung sino ang tumatawag sa akin. Isang hindi gaanong pamilyar na mukha.
“Pwede ba akong sumabay” ang wika niya.
“Saan ka ba umuuwi?” ang may pag aalinlangan kong tugon-tanong.
“Sa apartment, katabi ng inuupahan mo.”
“Ikaw pala yung nakita ko minsan sa compound.” Ang aming usapan habang naglalakad pauwi.
Nang makarating na kami sa apartment ay agad din akong nagpaalam sa kanya, subalit pinigil niya ako. Nakikiusap na kung puwede daw kaming mag kuwentuhan muna. Pumayag naman ako pero hindi ko na siya pinapasok sa loob ng bahay dahil andoon ang aking ama na kasalukuyang nagpapahinga, sa halip ay sa may labasan ko na lang kami nag-usap.
------
“Ano bang pag-uusapan natin?” ang aking pangbungad na tanong.
“Kahit ano?”
Mahirap yatang topic ng usapan ang kahit na ano.. parang nangangapa kami sa dilim kung anong mapag-uusapan. Nagkaroon ng panandaliang katahimikan ng walang kaabog-abog na tinanong niya ako kung may boyfriend na daw ba ako.
“Ha, Bakit mo naman naitanong?”
“Wala lang, type kasi kita eh.”
“Okay ka lang”
“Oo naman, pero imposibleng wala kang boyfriend, mukha naman kasing hindi ka mahirap mahalin”
“Ay nako, binobola mo lang. ako, sige na papasok na ako sa loob.”
Tatayo na sana ako ng mabilis niyang hinawakan ang aking kamay upang pigilan.
“Huwag mo naman akong iwan”
Sa ikalawang pagkakataon ay pinagbigyan ko siya at muli niyang inulit ang kanyang tanong kung may boyfriend na daw ako.
“Wala” ang mabilis kong tugon. “Bakit mo kasi tinatanong”
“Gusto nga kasi kita, matagal na kita pinagmamasdan at alam ko ang aking nararamdaman”
“Eh bakit nga ako. Ang dami namang iba diyan”
“Anong bakit ikaw?”
“Ibig kong sabihin, marami namang babae diyan, bakit ako?”
“Iba kasi sila. May masama kasi akong karanasan sa kanila.”
“Anong karanasan?”
-------
Agad naman siyang nagkuwento ng tungkol dito. May girlfriend daw siya for two years at wala naman siyang natatandaang kanilang pinag-awayan.Kinailangan niyang umalis at iwan ang girlfriend niya upang magtrabaho sa isang malayong lugar. Nagkaroon sila ng kasunduan na magpapakasal sila. Pinanghawakan niya ang kasunduang ito upang sa kanyang pagbabalik ay gugulantangin siya ng katotohanang ipinagpalit na siya sa iba ng kanyang kasintahan.
Nagpakasal ito sa iba.
-----
Dahil sa sama ng loob ay minabuti niyang muling lisanin ang kanilang probinsiya at magbakasyon muna sa kanyang kapatid na kasalukuyang nangungupahan sa apartment na kahanay ng aking tinutuluyan.
-----
Muling niyang ibinalik ang aming pinag-uusapan.
“ano okay lang ba sayo na maging tayo?”
Hindi ko alam kung paniniwalaan ko ang mga sinasabi niya, para kasing napakabilis ng mga pangyayari, ngayon nga lang kami nakapag-usap.
Ayaw ko sanang dagdagan ang sakit na nadadama ng puso niya, pero hindi ko siya gusto.
“Pasensiya ka n a, mas gusto ko kasi ang kuya mo eh.”
“Ganon ba. Okay lang naiintindihan ko naman eh..” ang malumanay niyang tugon. Bakas ang biglang pagtamlay sa kanyang mga mata.
“Huwag kang mag-alala, may darating din para sa’yo na mamahalin ka nang tapat at totoo.” “Nakikita mo ba ang mga bituin sa langit? Hanapin mo ang pinakamaliwanag na bituin, tapos bumulong ka ng isang hiling. Ipagdarasal ko na kung ano man ang ninanais ng puso mo sana ay ipagkaloob sa’yo, kaya huwag ka na malungkot.” Ang mahaba kong winika sa kanya.
Tumingala siya sa langit at waring hinahanap ang pinakamaliwanag na bituin at saka siya pumikit. Pamulat ng kanyang mga mata ay sinabi niyang “Salamat, iba ka talaga sa mga nakilala ko.” “Mabait ka at hindi suplado.” “Salamat”.
------
Bago pa lumalim ang gabi ay muli akong nagpaalam na papasok na ako sa loob. Sa sandaling ito ay muli niya akong inawat.
“Bago ka pumasok maari ba akong humingi ng isang halik”
Nagulat ako. Hindi ko alam ang itutugon ko. Sa halip ang tanging naisagot ko ay – “Hindi pwede, pasensiya ka na. baka kasi makita tayo ng tatay ko, andiyan lang siya sa sala. “Sige na please.” Sa halip ay iniabot ko nalang ang aking mga kamay. Inabot naman niya ito at pinisil-pisil saka niya inilapat ang kanyang mga labi sa aking mga kamay.
5:00 pm, uwian na naman, natapos din ang nakakainip na maghapon sa opisina. Wala naman akong plano kung hindi umuwi na at mag pahinga sa bahay pero bago ako tuluyang umaalis ay dumaan muna ako kasama ang sistah ko sa opisina ng tropa.
“Saan ang lakad ninyo?” ang tanong ng tropa.
“wala uuwi na.”
“Mag gi-gym kami baka gusto nyo sumama”
Agad naman nag agree ang sistah ko dahil tinatamad pa daw siya umuwi. Nag dalawang isip naman ako dahil wala naman akong dalang mga gamit at medyo masakit ang katawan ko dahil sa walang pahingang pag babadminton nang sinundang araw. Pero sadya silang makulit kung kaya’t napilit rin nila ako. Pinahiram nalang ako ng friend ko ng short para may magamit ako.
Sulit naman ang pagsama ko dahil sobrang pinagpawisan ako at medyo nawala ang stress na nararamdaman ko. Siguradong magiging mahimbing pagtulog ko nito mamaya.
After naming mag gym ay nag kanya-kanya na kami ng uwi. Ako ay dumiretso na sa bahay para tuluyang ng makapagpahinga.
----- Si sistah…
Matapos niyang makapaligo at makapaghapunan ng apat na pirasong hopia ay nilibang niya ang kanyang sarili sa Facebook. Update ng status.. post ng comment.. view ng album nang biglang may nag pop na message from Lhon (isa sa mga tropa).
“Muzta?”
“e2 kakatapos ko lang mag dinner ng hopia” “Zap?”
“Punta ako kina kuya Gnom, mag iinom kami. Gusto mo sumama?”
“Sige matagal na nga tuyo ang lalamunan ko sa alcohol eh.”
Maya-maya pa ay dinaanan na siya ni Lhon sa bahay. Hindi naman niya akalain na siseryosohin ang sinabi niya na gusto niya sumama. Pinadaanan daw siya ni kuya Gnom.
-----
Papunta sa kanilang bahay ay may kaba siyang biglang naramdaman. Nakita niya kasi ang battle hopper ng soulmate niya naka-park sa labas ng bahay ng bago niyang tropa malapit sa bahay ni kuya Gnom.
Hindi niya maiwasang mabadtrip, alam niyang hindi dapat, alam niyang mali pero sadyang malakas ang puwersang dumudurog sa puso niya nang mga sandaling iyon. Hindi naman siya galit na makipag-bond ito sa iba niyang mga friends, normal lang naman iyon dahil ginagawa rin niya iyon. Ang sa kanya lang naman, pag siya ang humuhingi ng oras nito, palagi nitong sinasabi na hindi siya pwede, tapos malalaman niya na lang na nakikipag jamming ito sa iba matapos nitong sabihin sa kanya na wala siya sa mood, masakit ang ulo at katawan o kung ano pa mga dahilan.. He is so unfair.. He is so insensitive…
Salamat na lang sa beer na handang dumamay sa kanya sa mga oras na ito at sa ilang stick ng sigarilyong kanyang nahithit upang tanggalin ang inis at galit na napipintong sumabog sa dibdib niya..
--------
Sa pagkakataong ito ay hindi na nito maitatanggi pa ang nakita niya. He was caught right on the spot. He was having fun, rubbing elbows, drinking bottle of beers bottoms up..
The liar – hindi daw siya umiinom because of his allergies kaya hindi niya pinipilit. Pero pag sila ang kasama nito ay hindi na siya kailangang pilitin, kesijoda pang mangati ang buo niyang katawan bale wala lang sa kanya..
Forget his name, forget his face Forget his kiss and his warm embrace Forget the love that once came true Remember now there's someone new,
Forget the love that you once shared Forget the face that had once cared Forget the time you spent together Remember now he's gone forever,
Forget you cried the whole night through Forget him when they play your song Forget how close you two once were Remember now he's chosen her,
Forget you memorized his walk Forget the way he used to talk Forget the times he was mad Remember he's happy instead of sad,
Forget his teasing, gentle ways Forget you saw him everyday Forget he made your dreams come true Remember now she loves him too,
Forget the thrill when he walked by Forget him when he made you cry Forget the way he spoke your name Remember now he's not the same,
Forget the way he said he loved you Forget the way he kissed and hugged you Forget all those nights when he held you tight Remember now he holds her tonight,
Forget all those sunny days Forget all those poems he made Forget those times through good and bad Remember he said he'd never make you sad,
Forget the games he played with you Forget the times he stayed with you Forget those cold, cold nights Remember now he keeps her warm tonight,
Forget the way he looked at you Forget you kissed the whole night through Forget all you dreams came true REMEMBER, that he doesn't love you.
Kay sarap malasin ng mga tanawin sa may silangan, sa may baybayin, Ang bawat pagsayaw ng alon sa kumpas ng hangin waring idinuduyan ang aking damdamin. Sa may batuhan sa ilalim ng lilim aking nasulyapan isang naninimdim waring minamalas ang nag daang pag-giliw gunita ng kahapong pilit sumasaling.
Gaya ko ngayo'y nangungulila sa isang pagsintang hindi naapuha. Pagibig kong laan sa puso nagmula kanya itong binaliwala.
Tulad din ng along humahalik sa dalampasigan nag papahiwatig ng kanyang pagmamahal at itong buhanginan, hindi man natitinag sa kaibuturan nito'y iyong mababakas ang muling pag asam sa mahal na nililiyag.
Sa pagsapit ng dapithapon, sa pagsilong ng liwanag ang katahimikan ay babalot na tapat upang ipaghimbing ang maghapong bagal na muling haharap sa ihahaing bukas.
Sa muling pagsilip ng liwanag sa may dakong silangan ang patuloy na pag-alon ang siya paring mababakas at sa pagdating muli ng panibagong umaga, sa kumpas ng hangin, maalong karagatan mapapagod mandin, ito'y mamamayapa, hihilom sa pusong may dusa.
The Flag of Libra is light lemon. It is the most slender, tender and uncertain color, with a tendency to merge into white, which is the balance of all the colors. There is some artificiality, piquancy, weakness and indecisiveness in this shade. At the same time, however, it denotes lightness, caution, changeability and attractiveness. It is in tune with aesthetic perception and sympathy. It is a consoling color. This tinge is less intensive than the bright yellow of Gemini, being more static, modest and harmonic. It is a shade which orients toward contact but also evokes feelings of insecurity and unreliability. It suggests a concealed ruse and possible treason. This color has the form of a long hexagon (with concave sides) and reflects the light well, its intensity diminishing only a little.
Eethai (n) – pronounced as itay(1) a person showing a fatherly concern exclusively for a young naïve guy/boy (2) a person most likely hiding his true magenta color.
Ahnaxz (n) – pronounced as Anak is a term of address to a young guy or boy from an older person with hidden desire.
